تأثیر تمرین عملکردی بر تعادل ایستا و پویا و راه رفتن زنان سالمند سالم

تعادل جزء نیازهای اساسی جهت انجام فعالیت های روزمره می باشد، که در فعالیت های ایستا و پویا نقش مهمی را ایفا می کند. هدف اصلی این پژوهش بررسی تأثیر یک دوره تمرین عملکردی بر تعادل ایستا، پویا و راه رفتن زنان سالمند سالم بود.30 زن که همگی از سلامت عمومی برخوردار بودند بطور داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند و به طور تصادفی به دو گروه کنترل با میانگین سن(4/2±72/73)، قد(4/7±156)، وزن (62/3±25/67) و bmi (52/1 ±4/29) و آزمایش با میانگین (9/1±1/71)، قد (5/2 ±151)، وزن(5/3 ±2/64) و bmi(03/1 ±7/27) تقسیم شدند. یک روز قبل از شروع تمرینات، آزمون های عملکردی شامل تست های شارپند رومبرگ (تعادل ایستا با چشم باز وبسته)، تست زمان برخاستن و نشستن (تعادل پویا)، مقیاس برگ(تعادل ایستا و پویا) و مقیاس تیتنی (راه رفتن) در هر دو گروه کنترل و تجربی به عمل آمد. سپس گروه تجربی به انجام یک دوره تمرین عملکردی 12 هفته ای ( سه جلسه در هفته) پرداختند. در حالی که در این مدت از گروه کنترل خواسته شد که فعالیت های روزانه خود را حفظ کنند. پیش از اتمام دوره تمرینی در هفته ششم در همان محیط از هر دو گروه کنترل و تجربی از تست های مورد نظر آزمون میانی به عمل آمد. در شش هفته دوم تمرینات برای گروه تجربی ادامه یافت، پس از اتمام دوره تمرینی، پس آزمون برای هر دو گروه اجرا گردید. برای محاسبه میانگین و انحراف استاندارد سن، قد، وزن و bmi آزمودنی ها و نیز گزارش نتایج اندازه گیری های هر دو گروه از آمار توصیفی و برای تعیین اختلاف بین پیش آزمون - آزمون میانی، و پیش آزمون - پس آزمون از آزمون اندازه گیری های مکرر و برای مقایسه دو گروه از t مستقل در سطح معنی داری 05/0 استفاده شد. نتایج نشان داد که 12 هفته تمرین عملکردی بر تعادل ایستا[با چشم باز (000>p) و بسته (000>p)]، تعادل پویا(000>p)، امتیاز مقیاس برگ(000>p) و مقیاس تیتنی (000>p) تأثیر معنی داری داشته است. از طرفی در مقایسه تأثیر 6و 12 هفته تمرین مشخص شد که 12 هفته تمرین در تمامی تست های انجام شده تأثیر بیشتری داشته است.